Η κυρά-Σαρακοστή
Στα παλιά χρόνια οι άνθρωποι που ζούσαν απομονωμένοι στα χωριά μας δεν είχαν το μέσο για να υπολογίζουν το χρόνο. Γι? αυτό μετρούσαν τις ώρες της ημέρας με τη θέση του ήλιου στον ουρανό, ονόμαζαν τους μήνες ανάλογα με τις γεωργικές τους εργασίες και λογάριαζαν το χρόνο σε σχέση με τις διάφορες χριστιανικές γιορτές.
Μόλις τελείωναν οι Απόκριες, άρχιζαν να λογαριάζουν τις μέρες της Σαρακοστής με τη βοήθεια της Κυράς Σαρακοστής.
Έφτιαχναν μια γυναικεία μορφή με μακριά φούστα και εφτά πόδια. Αυτά τα εφτά πόδια συμβόλιζαν τις 7 εβδομάδες που έπρεπε να διανύσουν ως το Πάσχα με νηστεία και προσευχή.
Στο κεφάλι της σχεδίαζαν ένα σταυρό, ενώ τα χέρια της ήταν σταυρωμένα στη στάση της δέησης. Από το πρόσωπο της απουσίαζε πάντα το στόμα ως υπενθύμιση της νηστείας.
Την Κυρά Σαρακοστή την κρεμούσαν στο εικονοστάσι ή στον τοίχο. Κάθε Σάββατο της έκοβαν κι από ένα πόδι. Έτσι έφτανε η Μεγαλοβδομάδα. Οι Έλληνες του Πόντου έπαιρναν μια ψημένη πατάτα ή ένα κρεμμύδι κι έμπηγαν πάνω σ? αυτό 7 φτερά κότας. Το κρεμούσαν με σπάγκο από το ταβάνι και κάθε που τελείωνε η βδομάδα έβγαζαν και ένα φτερό.